วันอาทิตย์ที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

FALL TO THE WOOD | Cut EP.3

        krisLay-cutscene




             “แข็งใหญ่เชียว” อี้ชิงเอ่ยล้อ เขารู้สึกได้ว่าอี้ฟานน้อยกำลังเตรียมพร้อมที่จะจัดฉากรักเร้าร้อนกันอีกทีในคืนนี้
            “นั่นสิ” อี้ชิงไม่เคยรู้ตัวเลยว่าตัวเองยั่วยวนได้มากขนาดนี้ เขากัดปากเบาๆพลางไล้มือไปตามแผงอกแกร่งที่ตนชอบนักชอบหนาก่อนจะเขย่งตัวเองขึ้นไปกระซิบข้างๆหูอีกฝ่าย
            “ทำยังไงถึงจะหายละเนี่ยๆ”
ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน ก่อนจะยกตัวศรีภรรยาน่าฟัดเข้าห้องนอนในท่าเจ้าสาว มือแกร่งวางคนตัวเล็กกว่าลงบนเตียงพลางบรรจงจูบบุคคลใต้ร่างอย่างหนักหน่วงสนองความต้องการ
            ถ้าหากมีใครมาเห็นชายหนุ่มวัยขบเผาะสองคนที่กำลังร่วมรักกันอย่างเร้าร้อนบนเตียงตอนนี้เขาเชื่อว่าคนตกอกตกใจกันไม่น้อย แต่ใครจะสนในเมื่อเขารักกันก็มีสิทธิ์จะทำอะไรอย่างว่ากับอี้ชิงอยู่แล้ว
            อี้ฝานค่อยปลดกระดุมคนใต้ร่างออกทีละเม็ดจนเผยให้เห็นแผงอกสีขาวนวลน่าสัมผัส ลิ้นร้อนลงไปโฉบความหวานจากยอดปทุมสีหวานอย่างรู้งานจนคนตัวบางสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง
“อื้อ...” อี้ชิงครางเสียงต่ำระบายอารมณ์ที่ถูกยั่วยวน คนตัวสูงยังคงง่วงกับการบีบจับบนหน้าอกของเขาแต่ไหนแต่ไรเขาก็ถูกตราหน้าว่ามีหุ่นที่ดีกว่าผู้หญิงอยู่แล้ว การที่สะโพกจะผายและหน้าอกเต่งตึงก็ไม่ใช่เรื่องยากที่เขาพึงจะมีโดยกำเนิด
“อ่า” เสียงครางถูกดูดกลืนไปอีกครั้งเมื่อริมฝีปากอวบอิ่มถูกลิ้มรสโดยอี้ฟานอีกครั้ง เขาจูบตอบอย่างช่ำชองสัมผัส นานมาแล้วที่เขารู้สึกตกหลุมรักในรสปากของอีกฝ่ายจวบจนวันนี้พอได้ทำมันอีกก็ยังคงประทับใจอยู่ไม่น้อย
ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากใบหน้าคมเอียงองศาปรับความถนัดก่อนที่จะแยงลิ้นนั้นไปรอบๆรวบรวมและความหาความหวานจากทั่วทุกสารทิศแล้วดื่มด่ำกับความสุขที่ทั้งคู่สร้างมันขึ้นมา
“อื้อ...อื้ม”
“อ่ะ...อ่าห์”
เสียงครางกระเส่าของทั้งสองดังระงมไปทั่วห้อง โชคดีที่ตัวห้องนอนของเขาถูกสร้างมาให้เก็บเสียงถึงจะร้องครางจนเสียงแหบแห้งขนาดไหนคนอื่นๆก็ไม่มีทางจะได้ยินทำนองสวาทที่เกิดขึ้น
อี้ฟานหยัดตัวขึ้น จนถึงตอนนี้สะโพกกลมมนก็แนบสนิทกับหน้าขาของคนตัวสูงเป็นที่เรียบร้อย อี้ชิงหอบหายใจจนแผ่นอกกระเพื่อมอย่างเห็นได้ชัด คนตัวสูงปล่อยเวลาให้ภรรยาสุดที่รักหอบเอาอากาศเข้าสู่ปอดให้เต็มที่ก่อนที่จะรังสรรค์ท่วงท่ารักเร้าร้อนขึ้นอีกครั้ง
ชายหนุ่มถอดเสื้อตัวบางออกเผยให้เห็นมัดกล้ามล่ำๆของสุภาพบุรุษ กล้ามเนื้อที่เห็นเป็นลอนอี้ชิงเคยนับมันได้ถึงหกลูกด้วยกัน เขายกยิ้มอย่างพอใจ ดวงตาแพรวระยับเมื่อคนตัวสูงก้มลงไปบำเรอส่วนอ่อนไหวของเขา
“อะ...อ้า” ส่วนปลายของมันถูกปากร้อนงับเข้าเต็มๆ แม้ขนาดของเขาไม่ได้ใหญ่แต่มันก็ไม่ได้เล็ก คนตัวสูงไล้มือลงไปเรื่อยๆก่อนจะบีบเข้าที่พวงองุ่นสีหวาน มือเรียวจิกหมอนด้วยความกระสัน อี้ชิงกัดปากระงับความเสียวเต็มที่ ถ้าจะให้ร้องออกไปสุดเสียงเขาเชื่อว่าคริสจะต้องชอบมันแต่ถ้ารีบครางรีบเสร็จตอนนี้ อี้ชิงก็กลัวว่าอารมณ์มันจะหมดก่อนที่เราทั้งคู่จะเสร็จไปพร้อมๆกัน
“อื้ม...อื้อ” อี้ชิงครางอือในลำคอเมื่อลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกับแกนกาย มือหนาเสยกลุ่มผมสีทองสว่างของตัวเองพลางละเลงจิตรกรรมของตัวเองลงบนก้อนเนื้อนั้นต่อ สัมผัสอ่อนโยนทำให้คนตัวบางเคลิ้มและปล่อยอารมณ์ไปอย่างเอื่อยเฉื่อย
อี้ชิงรับรู้ได้ถึงสิ่งที่แข็งขืนขึ้นเรื่อยๆของสามีสุดที่รักเขาจึงสะกิดให้คนตัวสูงละออกมาสิ่งอ่อนไหวของเขาพลางดันคนตัวสูงให้หยัดตัวขึ้น ร่างบางแอ่นสะโพกไปทางด้านหลังเชิดหน้าขึ้น ค่อยๆปลดกระดุมกางเกงของคนตัวสูงกว่า
โครงหน้าหล่อก้มลงมองสิ่งที่เขากำลังทำอยู่อย่างเนิบช้า ชายหนุ่มยกยิ้มกับความไร้เดียงสาที่ถูกสร้างขึ้นมาของอี้ชิงขณะที่มือบางค่อยๆล่นกางเกงชั้นในของเขาออกจนส่วนแข็งขืนที่อัดอั้นมานานดีดผึง!ตรงหน้า
“เชื่องจังนะครับ” อี้ชิงเอ่ยกระเซ้า
“อื้ม...อ่าห์”
ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับที่นอนครางอยู่เมื่อครู่ อี้ชิงเสยผมขึ้นไม่ให้มันระกับใบหน้าและกลายเป็นอุปสรรคในการจะทำอะไรๆกับแกนกายของสามี
ภรรยาหน้าหวานค่อยๆดูดดึงแกนกายใหญ่โตที่ยิ่งเร้ามันก็ยิ่งเพิ่มขนาดขึ้นเรื่อยๆจนคับแน่นไปทั่วโพรงปากทั้งที่ยังไม่สุดโคน อี้ฝานพอใจกับสัมผัสที่เขาได้รับ มือแกร่งลูบกลุ่มผมของคนที่กำลังง่วนของๆเขาพลางใช้มือโยกใบหน้าหวานเข้าๆออกๆด้วยความถี่ซึ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ชายหนุ่มเด้งสะโพกรับกับการรูดรั้งของอีกฝ่าย มีความสุข มีความสุขมากกว่านี้ได้อีกไหม?
ก้อนเนื้อในอกยังคงเต้นรัวและแรงอย่างต่อเนื่องท่ามกลางความหนาวเย็นมีเพียงแค่เขาทั้งสองที่จะส่งต่อถึงความอบอุ่นถึงกันได้ ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองสามีของเขาทั้งที่ยังรูดรั้งส่วนปลายด้วยมือเดียวอยู่
เคยมีคนบอกว่าอี้ชิงน่ากินไหม?
เพราะตอนนี้เขากำลัง อยากกิน ใจจะขาด
“เลย์ครับ” สรรพนามถูกเปลี่ยนไปเมื่ออารมณ์ของเจ้าตัวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อี้ฟานยกยิ้มขึ้นเมื่อสุดที่รักรู้งาน อี้ชิงแยกขาออกกว้างพลางกัดปากอย่างยั่วยวน
“รีบๆเข้ามาสิครับคริส....”
ความกระดากอายไม่หลงเหลืออยู่แล้ว ณ เวลานี้ คริสเองก็รู้ว่าเขาต้องการมันมากแค่ไหนทั้งๆที่ตอนกลางวันเราก็เสร็จไปอีกรอบนึงแล้วแต่คนตัวสูงก็ปฏิบัติงานหลวงไม่เคยขาดตกบกพร่องซ้ำจะร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆในทุกอณูที่เขาสัมผัส
ไปเอาแรงมาจากไหนกัน?
“อ้ะ...อื้อ...ข ....เข้ามาเลยค....ครับ”
“ได้เลยจ้ะยอดรักของพี่” เอ่ยเสียงแหบพร่าข้างๆใบหูซึ่งตอนนี้ขึ้นสีแดงเถือกไปหมด สันจมูกโด่งไล้ข้างแก้มขาวให้ตายใจก่อนจะสอดใส่อาวุธประจำกายเข้าไปจนมิดด้าม
“อื้อออออออ” คนตัวเล็กส่งสียงร้องเมื่อส่วนหัวของมันกระแทกเข้ากับจุดกระสัน อี้ชิงกัดปากระบายอารมณ์
“ชอบไหมครับ”
“อื้อ...ช...ชอบที่สุด”
“น่ารักที่สุด”
อี้ฟานเป็นแบบนี้เสมอเมื่อตัวเองมายืนบนเวทีรักเร้าร้อนที่มีผู้แสดงกันสองคนภายในโรงละครเก็บเสียงแห่งนี้ มือแกร่งลูบกลุ่มผมอย่างอ่อนโยนสวนกันกับด้านล่างที่กระแทกถี่ๆด้วยความเร็วมิดไมล์
ร่างทั้งร่างสั่นคลอนไปตามจังหวะรักที่คนตัวสูงได้สร้างขึ้น อี้ชิงจำนนกับความต้องการของตัวเองที่พุ่งสูงปรี้ดอย่างหยุดไม่อยู่ มือที่เคยจิกเข้าที่หมอนเอื้อมมารูดรั้งของตัวเองแทน สะโพกกลมมนยังคงถูกแกนกายกระแทกเข้ามาไม่หยุดแม้ว่ามันจะฟิตจนชวนอึดอัดก็ตามที
บั้นท้ายกลมตอดรับเข้ากับสิ่งที่สวนเข้ามา อี้ฟานเบี้ยวหน้าเหยเกกับความฟิตแน่นที่ตนได้รับ เขาใช้มือที่ว่างอยู่นั้นกดสะโพกให้ถนัดในการสอดใส่ยิ่งขึ้น
“อ่าห์...ลุกขึ้นซิที่รัก” อี้ฟานกระซิบลงที่ข้างใบหูอีกครั้งพลางใช้ลิ้นแยงรอบๆใบหูนิ่มๆ
“อื้อ” คนตัวเล็กทำตามอย่างว่าง่าย เขาถูกสั่งสอนมาดีว่าถ้าออกเรือนมาแล้วต้องเชื่อฟังสามีในบ้านและถูกกำชับมาอย่างดีว่าต้องบำเรอสามีให้มีความสุขทั้งงานบ้านและบนเตียง
ป้อนจูบให้อีกทีเป็นรางวัลแด่คนน่ารักก่อนจะจับเอวบางให้หันรับเตรียมตัวรับแรงกระแทกในท่านั่งต่อไป
“อ้ะๆๆๆๆๆ”
อี้ฟานไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่าโดยไม่เกิดประโยชน์ ชายหนุ่มจับเอวคอดๆของภรรยาไว้ก่อนจะขยับสะโพกของตัวเองจนเตียงสั่นไปตาม
เสียงเนื้อกระทบกันผสมปนเปกับเสียงครางสวาทของทั้งคู่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ดังขึ้นในตอนนี้ ความร้อนของแกนกายใหญ่นั่นแผ่กระจายไปทั่วร่าง คงไม่มีใครเคยรู้ว่าอี้ฟานอึดมากแค่ไหนนอกจากอี้ชิงอีกแล้ว
ไม่ง่ายเลยที่จะปฏิเสธสัมผัสของอีกฝ่าย อี้ฟานยังคงกระแทกส่วนนั้นเข้ามาเรื่อยๆโดยไม่หยุดพักหายใจเลยซักวินาทีเดียว แผ่นหลังขาวเสียดสีกับบริเวณหน้าอกของชายหนุ่มซึ่งทำให้ยอดอกชูชันขึ้นตามสัญชาติญาณ
“สนุกไหมครับเลย์”
“อื้อ...ส....สนุกๆ...ร....แรงอีกได้ไหม”
“จัดไปครับ....อ่ะ....อ่าห์”
ใครไม่มาอยู่ ณ จุดๆนี้ก็คงไม่มีทางเข้าใจเขาได้แน่ บอกตรงๆว่าถ้าได้ตกลงไปในบ่วงที่ชื่อว่าอู๋อี้ฟานเมื่อไหร่ คุณจงเตรียมใจไว้เลยว่าจะตกอยู่อย่างนั้นเรื่อยไป สาบานได้ว่าเขาไม่สามรถขัดใจตัวเองไม่เกินเลยกับคนที่กำลังเป็นฐานให้เขานั่งบนตักได้เลย
ร่างสูงชำเลืองมองส่วนอ่อนไหวที่ผลุบเข้าผลุบออกตรงช่องทางสีหวานที่ยิ่งตอดรัดแน่นเหมือนกับไม่อยากให้มันถูกถอดออกไป สะโพกสอบเด้งรับอย่างน่ารัก อี้ชิงกุมมือเขาไปรูดรั้งของตัวเองราวกับต้องการความอบอุ่นจากอุ้งมือที่ใหญ่กว่าของเจ้าตัวมาก
น่ารัก
น่ารักจนอยากทำให้ไปไหนไม่ไหว
น่ารักจนอยากให้อยู่กันอย่างนี้ตลอดไป
เมื่อชายหนุ่มเป็นฐานให้พอหอมปากหอมคอเขาจึงเอนตัวลงไปนอนเพื่อสรรค์สร้างท่วงท่าใหม่ให้เสียวซ่านขึ้นกว่าเดิมพลางย้ำๆเข้าที่จุดเดินจนร่างของคนตัวบางสั่นคลอน
อี้ชิงเอนหัวไหวอย่างไม่ยี่หระ เขาเห็นใจที่สามีต้องใช้แรงมามากพอแล้วในแต่ละวัน รอบนี้เลยต้องการจัดการเองบ้าง
ร่างบางถอนแกนกายออกมาภายนอกเพิ่มจัดท่าทางของตนให้สะดวกต่อการบำเรอสามีที่รัก
“นอนอยู่นิ่งๆแล้วกันนะครับ” เอี้ยวตัวไปกระซิบข้างหูหลังจากนั้นจึงค่อยๆดันช่องทางสีหวานลงกับแกนกายที่ใหญ่คับซึ่งชี้ขึ้นทำมุมเก้าสิบองศากับพื้นโลก
“อ้ะ...อื้ม” ร่างบางดันตัวเองขึ้นลงกับท่อนเอ็นที่ร้อนชื้นมือก็สาวของตัวองไปพลางจนมันเริ่มจะเสร็จในไม่ช้า
“อ้ะ...อ้า...อ้ะ”
“อื้มมม...แรงอีก” คนตัวบางทำตามที่สามีขอ เขาตัวกายขย่มตัวแรงขึ้นจนมันกลืนท่อนเอ็นจนสุด
“อื้ออ...อ้ะ...อึก” จุกไม่น้อยเพราะขนาดของมันก็ไม่ใช่เล่นๆ บั้นท้ายสวยทำหน้าที่ได้ดีไม่ตกร่อง อี้ชิงเผยอปากครางดังทำให้คนใต้ร่างพออกพอใจกับผลงาน แถมผลพลอยได้คือเขารู้สึกมีแรงผลักดันที่จะพาอิ้ชิงไปถึงฝั่งพร้อมๆกัน
“อื้มมอ่ะอ้า...”
“อ้ะ...อื้อ”
ท่อนเอ็นแข็งขืนดันสวนเข้าตามเวลาและแรงที่มากขึ้นเรื่อยๆ อีกนิดเท่านั้น
อีกนิด
“แรงอีกเลย์..อื้อ...อีก”
ไม่สามารถหยุดได้แล้วสำหรับความต้องการของทั้งคู่ชายหนุ่มเป็นฝ่ายควบคุมเกมเองอีกครั้งเมื่อแรงเฮือกสุดท้ายกลับมาใช้ได้ มือแกร่งจับสะโพกสอบแน่นย้ำๆเข้าที่จุดกระสันถี่ๆจนเทียบเท่าจังหวะการหายใจของแต่ละฝ่าย
คนตัวสูงไม่รีรอให้การจัดท่าทางเป็นสิ่งทำลายความกระสันอีกแล้ว อี้ฝานดันร่างทั้งร่างภรรยาหน้าหวานโคลงไปตามแรงดัน กระแทก กระทั้น ไม่มีแล้วสำหรับความเนิบช้า ณ ตอนนี้ที่เขาต้องการจะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่น
“อ้ะ....อ้า...”
“อึก....พร้อมไหมครับ”
“แปปนะ” เลย์ว่าพลางย้ายมือตัวเองไปสาวอี้ชิงน้อยอีกครั้ง คนตัวสูงเห็นดังนั้นก็เอื้อมมือไปช่วยอีกแรงโดยจับมันรูดเข้าออกถี่ยิบเทียบเท่ากับแกนกายของเขาที่สวนรับสะโพกมน
“อ้ะ...อ้า”
“อื้มมม....อ่า...อึ้ก”
“พ....พร้อมกันนะ”
“อื้อ”
“อ้ะ......อ้า.....อ่าห์”
รู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆที่ฉีดเข้ามาในกายได้อย่างชัดเจน ในสุดท้ายเขาทั้งคู่ก็ปลดปล่อยมันออกมาพร้อมกันดังที่ตั้งใจไว้แต่ทีแรก แขนแกร่งโอบรอบเอวคนรักก่อนจะพรมจูบคนในอ้อมแขนมันไม่ได้ร้อนแรงดังเช่นตอนแรกแต่เนิบช้าและอ่อนหวานยิ่งกว่าโรงงานน้ำตาลและคุกกี้สูตรใหม่ที่พวกเขาคิดจะทำ
“ผมรักคุณคริส”
“เช่นกันครับเลย์” ในความเงียบงันอี้ชิงหวังแค่มีเพียงคนข้างๆหัวใจที่เคยฝ่อก็ชุ่มชื้นขึ้นมาอีกครั้งมันเหมือนถูกเติมเต็มด้วยความรักอันเต็มเปี่ยมของอี้ฟาน ความรักที่บริสุทธิ์ของทั้งคู่ รักแท้ และรักเดียว





O W E N TM.

วันอังคารที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

FALLTO THE WOODS | Cut

Chapter : 1-Nc Cut {CB}


  



      แก้มขาวเนียนดึงสติของแม่ทัพปาร์คให้หลุดไปหมดสิ้น ริมฝีปากอวบอิ่มน่าสัมผัสที่อยู่ใกล้เพียงลมหายใจ คนตรงหน้ารังแต่จะทำให้ชานยอลขาดสติได้ทุกขณะ

       “แม่ทัพปาร์ค...”

       “คะ...ครับ” ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้ชื่อเสียงเรียงนามของเขาได้ยังไงแต่ช่างเถอะ เวลานี้จะเอาอะไรก็เอาเขายอมมัน
หมดแล้ว ร่างเล็กเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกเป็นสันได้รูปเฉียดแก้มขาวนั่นไปเพียงช่วงวินาที

       “เข้ามาก่อนสิ”
        เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูเป็นทำนองเชื้อเชิญ ไม่รอช้าแม่ทัพปาร์คก้าวขาข้ามผ่านบานหน้าต่างก่อนจะยืนเต็มความสูง บรรยากาศอันแสนจะเป็นใจโรยตัวอยู่รอบๆคนทั้งสองมือหนาเลื่อนสัมผัสกับแขนเล็กของอีกฝ่าย 
       “ขะ...ขอโทษครับ”

         เมื่อรู้สึกตัวว่าตนกำลังทำอะไรอยู่ชานยอลจึงกล่าวออกมาพร้อมกับสีหน้าแหยๆเขาเป็นคนพูดเองว่าคนตัวเล็กนั้นน่ากินซึ่งใช่ว่าเขาจะกล้าจนทำอย่างที่พูดเสียเมื่อไหร่ ทันทีที่สัมผัสแต่หากจะชักออกกลับยากยิ่ง มือแกร่งยิ่งลูบไล้ลงมาเรื่อยๆจนตอนนี้มันไม่ได้วางอยู่บนแขนซะแล้วสิ

        “อ้ะ” คนตัวบางครางออกมาเมื่อมืออุ่นแตะโดนกับบั้นท้ายสวยทั้งยังบีบและเล่นสนุกกับความฟิตที่อัดแน่นจนน่าสอดใส่เข้าไปภายใน

        “ขะ...ขอโทษครับ!!!” ร่างสูงถอยหลังออกมาด้วยความตกใจนี่เขาปล่อยให้อารมณ์และบรรยากาศพาไปถึงขนาดลวนลามคนที่ไม่รู้จักกระทั่งชื่อเลยงั้นหรอ นับเป็นความน่าอัปยศอดสูที่แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ต้องมาก้มหัวงกๆกับคนแปลกหน้าที่มีสรีระน่าลูบไล้เช่นนี้ แต่เชื่อเถอะแม้จะมียศใหญ่จนถึงพระราชาเมื่อเห็นเหมือนกับเขาก็ต้องยอมปล่อยกายก้มหัวจนหน้าผากแทบติดพื้น

        ใครจะคิดละว่าอานุภาพของชายร่างบางภายใต้ร่มผ้าที่กั้นสายตาคนนอกได้ไม่มิดเช่นนี้จะน่าสัมผัสมากขนาดไหนกันเมื่อเจ้าตัวเอื้อมมือมาจับปลายนิ้วกลางสุดแกร่งก่อนจะจับมันไปแตะที่ปลายลิ้นร้อนจนชายอลถึงกับผวาด้วยความเสียวซ่าน

        “อ้ะ...คะ...คุณ”

        “จุ๊ๆ”

        คนตรงหน้ายกนิ้วชี้ขึ้นพลางแตะที่ริมฝีปากเป็นเชิงให้เขาหยุดพูดก่อนจะดูดดึงข้อนิ้วกลางอันเป็นตัวแทนแก่นกายแข็งขืนให้ลุกชันขึ้น

       เสียงดังจ๊วบจ๊าบดังขึ้นภายในหอคอยที่เงียบสงบ คนตัวเล็กไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำที่กำลังทำอยู่นั้นจะทำให้แม่ทัพปาร์คกระสันจนถึงขีดสุด

      “อ้ะอ๊ากกกกก” สิ้นเสียงตะโกนปลดปล่อยของคนขี้เสี้ยน ปาร์คชานยอลดึงนิ้วกลางออกจากการดึงดูดของอีกฝ่ายก่อนจะประกบมันด้วยริมฝีปากหนาที่ชุ่มไปด้วยน้ำลาย พยายามแทรกลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานภายในโพรงปาก


       ใช่ว่าแบคฮยอนจะเป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวเสียที่ไหน ร่างเล็กก็ส่งลิ้นสีชมพูแลกกับของท่านองค์รักษ์จนแทบจะขาดอากาศหายใจอยู่รอมร่อ


      “อ่า...” ชานยอลถอนลิ้นออกมาเมื่อรู้สึกว่าคนตัวเล็กกำลังจะหมดลมหายใจ เขาถอยออกมาเล็กน้อยพลางปลดเครื่องประดับยศต่างๆที่เกะกะทันทีเมื่อจะทำเรื่องอย่าว่า แบคฮยอนถอดเสื้อคลุมออกเผยให้เห็นเรือนร่างที่เย้ายวนและชัดขึ้นกว่าเดิม มือเล็กเอื้อมลงไปลูบไล้ส่วนอ่อนไหวขององค์รักษ์ที่ควบตำแหน่งแม่ทัพอย่างรู้งาน

      ร่างเล็กทรุดนั่งลงตรงหน้าแม่ทัพที่ไม่ได้ใหญ่เพียงแค่ยศก่อนจะปลดเข็มขัดและเครื่องประดับออกทีละชิ้นๆจนเหลือเพียงกางเกงชั้นในที่โป่งนูนราวกับสิ่งมีชีวิตภายในกำลังจะผงาดขึ้น ไม่ทันไรปากนุ่มนิ่มก็ขบเข้าที่ส่วนปลายของแท่นเอ็นร้อนฉ่าหลังจากได้ทำการปลดเปลื้องผ้าของร่างกายท่อนล่างจนหมดสิ้น

      “อึก...อ่า”

      เสียงครางต่ำเป็นการตอบรับที่ดี เมื่อชานยอลถูกกระทำการวาบหวามกับแกนกายซึ่งคับโพรงปากแบคฮยอนแน่น ร่างเล็กชักมันด้วยมือพลางขยี้ส่วนหัวด้วยลิ้นเล็ก

      “อ่า...ซี้ด”

      “อ่า อ๊า อึก”

      ร่างนั้นกระตุวูบกับความคิดไม่พึงประสงค์เมื่อร่างกายต้องกายความเราร้อนจนถึงขีดสุด เขาโผตัวขึ้นก่อนจะกระซิบให้องครักษ์หนุ่มอุ้มไปที่เตียง ร่างเล็กกัดปากอย่างยั่วยวนน้ำรักจากคนบนร่าง แม่ทัพปาร์คสุดหล่อ ดิฉันหิวน้ำเหลือเกิน...

      “อึก อ่า”

       ชานยอลค่อยๆจับท่อนขาเรียวเล็กให้เกี่ยวเข้าที่เอวแกร่งหลังจากนั้นจึงควักดุ้นใหญ่เข้าเสียบกับช่องทางรักสีหวาน แม่ทัพหนุ่มครางเสียงต่ำสวนกับคนตัวเล็กที่ร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านจากภายใน แบคฮยอนตัวสั่นเทิ้มเมื่อจังหวะรักเร้าร้อนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สำหรับเด็กอายุ18อย่างเขาการทำเรื่องอย่างว่ากับชายหนุ่มที่มีภูมิฐาน20ปลายเป็นเรื่องท้าทายและตื่นเต้นอย่าหาที่สุดไม่ได้ การร่วมรักกันแบบวัยผู้ใหญ่-ถ้าแม่เขามาเห็นเข้าคงจะต้องดิ้นน่าดูเชียว

        นี่แค่คิดถึงเวลาปาร์ค ชานยอลติดใจเขาจนต้องมาหาบ่อยๆก็สะท้านไปทั้งร่างแล้วไหนจะการกระแทกกระทั้นถี่รัวเช่นตอนนี้อีก มือเล็กจิกข่วนเข้าที่มัดกล้ามของคนบนร่าง แบคฮยอนกัดปากกับครางออกมาเบาๆเพื่อเรียกอารมณ์อีกฝ่ายให้ไม่เฉื่อยชาจนน่าเบื่อ

        ร่างสูงถอนแกนกายที่เปียกไปด้วยน้ำหล่อลื่นจากช่องทางสีหวานออกจนสุดก่อนจะดันมันกลับเข้าไปทั้งอัน จังหวะการชักเข้าออกยากลำบากมากขึ้นเมื่อช่องทางตอดรัดแน่นยิ่งกว่าทุกครั้ง ใบหน้าคมแหยเกด้วยความฟิตที่รัดแน่นจนเขาอึดอัด สะโพกกลมเนียนยกสูงขึ้นจากพื้นเตียงเป็นสัญญาณว่าท่วงทำนองรักจะรุนแรงก่อตัวขึ้นเป็นอีกระรอก แม้ว่าดาบศักดิ์สิทธิ์แท่งใหญ่ของชานยอลจะคับแน่นขนาดไหนก็ตาม

       “อ้ะ...อ้า....อ๊า....” แบคฮยอนครางเสียงกระเส่าก่อนจะใช้แขนโอบตวัดรอบคอของคนตัวสูงบนร่าง เหงื่อกาฬไหลเปื้อนหน้าตาของทั้งคู่แต่ทว่าไม่มีใครสละเวลาอันมีค่าไปเช็ดมัน คนถูกกระทำอย่างแบคฮยอนจึงเช็ดเหงื่อบนใบหน้าคมของแม่ทัพปาร์คให้แทนคำขอบคุณพลางหยัดตัวขึ้นเผยอริมฝีปากดูดดื่มอีกฝ่ายด้วยความกระหาย

       “อ่า....อึก ฮ้ะ....ฮ้า” พอถอนจูบออกสะโพกกลมก็มาสนิทบนแท่งดาบของท่านแม่ทัพด้วยฝีมือการโอบอุ้มของชานยอล เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังตั้บๆรวมกับเสียงน้ำหล่อลื่นดังระงมไปทั่วห้อง ณ หอคอยแห่งรักที่มีเพียงเขาและคนตัวเล็กเท่านั้น




       40นาทีผ่านไป





       “แฮ่กๆๆ” ร่างบางนอนลมหายใจรวยรินบนพื้นเตียง กายนุ่มเต็มไปด้วยน้ำรักที่ปลดปล่อยออกมาทั้งของเขาและแม่ทัพที่กำลังใส่ชุดให้เข้าที่อยู่ปลายเตียงตอนนี้ อันที่จริงแบคฮยอนอยากจะให้เขาจัดการต่ออีกซักสองสามรอบแต่ดูจากเวลาที่ล่วงเลยมานานพอสมควร ร่างบางจึงปล่อยให้เขากลับไปทำงานราชการต่อได้

       “เหนื่อยไหมคนสวย” ชานยอลเอ่ยออกมาเสียงแหบพร่าอย่าว่าแต่แบคฮยอนเลยดูแล้วเจ้าตัวจะเหนื่อยกว่าเขาไปหลายขุมเพียงแต่คำว่าเหนื่อยของร่างสูงมันต่างจากเขานัก คนตัวเล็กเลือกจะรับย่อมเหนื่อยที่ความรู้สึกแต่แม่ทัพผู้นี้เหนื่อยที่การกระทำ

       ในคราวนี่เรียกได้ว่าแบคฮยอนเป็นฝ่ายสมยอมเองก็จะดูใจแตกเกินไปเอาเป็นว่าถ้าแม่มาเขาคงจะเลี่ยงการเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นแน่นอน

      รู้ทั้งรู้แต่ไม่มีใครปฏิเสธเลยซักนิด ร่างเล็กไม่ตอบคำถามแต่กลับลุกขึ้นไปลูบแก้มของชานยอลเบาๆ แม่ทัพผู้สูงศักดิ์ยิ้มกริ่มก่อนจะค่อยๆประกบริมฝีปากหนาลงไปเป็นครั้งสุดท้ายหลังจากนั้นเขาจึงกลับออกไป


      โดยที่แบคฮยอนไม่รู้ว่า



      ชานยอลจะกลับมาอีกรึเปล่า...



      #ฟิคฟทดว

      อ่านแล้วกลับไปเม้นต์ในหน้าฟิคให้ด้วยน้ะเยิฟฟ

      http://writer.dek-d.com/kinzee110/writer/view.php?id=1331321
O W E N TM.